|
" التیام درد یا افزایش آن "
|
|
|
چند روزی است که نوشتن در مورد وقایع تروریستی اخیر که جا دارد آن را هشداری برای جهان و انسان ها بخوانم به دغدغه من تبدیل شده و دوستان خوبم ، خوانندگان مطالبم نیز از آن استقبال کرده اند . هر چند واقعیت این است که توجه به این موضوع بسیار مهم مدام کم رنگ تر می شود و خبر ها و تحلیل های دیگری جای آن را می گیرد .
با کمال تاسف باید بنویسم همیشه همین جور بوده است ، گذشت زمان برای ما انسان ها فراموشی به همراه دارد اما این به آن معنا نیست که فراموشی حتما التیام و تسکین درد را از پی داشته باشد . نباید از خاطر ببریم که تحربه های گذشته در چنین مواردی همواره ثابت کرده است که بهره برداری و یا بهتر باید بنویسم سو استفاده از جوانان و حتی نوجوانان از سوی گروه هایی همچون " د ا ع ش " همواره موفق بوده است . دلایل بسیار روشن و واضحی برای این امر وجود دارد سرخوردگی های نسل جوان ، بیکاری و بی سوادی ، عدم وجود دولت های سالم که سرکوبگر و دیکتاتورند ، عدک شناخت واقعی دشمنان و چشم هایی بسته به روی حقیقت دلایل چنین رفتارهایی به شمار می آیند .
اما این فقط یک جنبه از چنین واقعیتی است : در همین کشورهایی که با توسعه نیافتگی تاریخی و با فرهنگی بسیار بدوی ، " د ا ع ش ی ا ن " را تربیت می کند از وسایل ارتباط جمعی به خوبی بهره برداری می شود حتی تا آن جا که گفته می شود رهگیری ارتباطات " د ا ع ش " در فضای مجازی نیز دشوار و حتی غیر ممکن است :
" د ا ع ش " در بیش از 50 هزار صفحه تویتر فعال است و حامیانش روزانه حدود یکصد هزار مطلب در آن منتشر می کنند آن ها چنان به راحتی با واژه هایی چون انفجار گروگان گیری ، آشوب ، بمب گذاری ، انتقام و ... سخن می گویند و می نویسند که باور پذیر نیست : فراموش نکنیم امروز بیش از سی میلیون مسلمان در قاره اروپا زندگی کند و گروه های راستگرای افراطی با سیاست های نژاد پرستانه خود می توانند چندین برابر این جمعیت را در همان قاره اروپا تحریک کرده و به درگیر شدن با هر پناهجو یا مهجری وادار کنند و این امر در آینده ای نه چندان دور مخاطرات بسیار بیشتری برای انسانیت به دنبال خواهد داشت : شاید بسیار بیشتر و شدیدتر از وقایع تروریستی اخیر .
همین حالا هم می توان شاهد بود که مساله پناهجویان در اروپا تا چه حد شدید شده است . بسیاری از خبرها و تصاویری را که می شنویم و یا می بینیم گواه فاجعه ای بسیار بزرگ است گه در آینده ای نه چندان دور رخ خواهد داد .
در واقع سهم هر یک از ما انسان ها ، دولت ها و دولتمردان مان در این آینده ناگزیر بسیار بیشتر از آن است که تصور می کنیم پس : چاره ای باید جست !
ارادتمند همگی تان : دیگر پیمان .
نظرات شما عزیزان:
|
|
سه شنبه 24 آذر 1394برچسب:,
|
|
|
|
| |
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: