هر یک از رفتارهای ما در جمع با پاسخ هایی مواجه می شود . انتظارهای شخصی از رفتارهای متقابل ، گاه پیش بینی نشده است و گاه به همه ابعاد واکنش های پیرامونی مان اندیشیده ایم .اما به محض آن که رفتارهای فردی و شخصی به رفتارهای جمعی منجر می شود واکنش های اجتماعی نیز بسیار گسترده تر و بسیار متفاوت خواهند بود . در طول هفته های گذشته شاهد اعتراض های صنفی به شرایط اقتصادی و معیشتی بسیار زیادی بوده ایم . گروه های اجتماعی مختلفی نیز درگیر این اعتراض ها بوده اند . جامعه پیرامون گاه با این اعتراض ها همدردی کرده اند گاه کوشیده اند آينده آن را پیش بینی کنند و گاهی فاصله خود را حفظ کرده اند . این گروه آخر فاصله خود را با مشکلات سایر هموطنان شان حفظ کرده اند چرا که نمی خواستند خود را با تهدید موقعيت هایشان به مخاطره بیندازند .

پیش بینی آينده نیز بر اساس پیش فرض های فردی یا گروهی و خواسته ها انجام می شود یعنی راجع به یک موضوع گفت و گو می شود . حدس و گمان ها زده شده و همین و بس ...

و اما همدردی ! قطعا آن کس که با مشكلات هموطن خود همدردی می کند نشانه هایی آشکارتر از انسانیت و دلسوزی برای انسان دیگر ، از خود بروز می دهد چرا که در اقتصاد ناکار آمد ما که غم نان برای بسیاری دغدغه اول است ، همین هم جای امیدواری را به وجود می آورد .

البته هر اندیشه پویا و هر منطق انسانی نمی پذیرد که همين واکنش ها کافی است بلکه مسوولیت اجتماعي و اخلاقی ما بیش از این است . بسیار بیش تر ...

می باید بیندیشیم چنین مشکلاتی می تواند مشکل ما هم باشد . در آن زمان چه انتظاری از همشهریان و هموطنان خود خواهیم داشت ? و آن ها چگونه می باید به این انتظارهایمان پاسخگو باشند ?

بیندیشیم چگونه با همدردی یا با پیش بینی های شخصی مان در خصوص آینده !? به این موضوع بیشتر خواهم پرداخت .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: