همیشه از خودم پرسیده ام امکان بازی کردن در عرصه های سیاسی بیشتر است یا در فضاهای فرهنگی یا در حوزه های اجتماعی و یا شاید در بازارهای اقتصادی ? مقصود. من یک بازی منظم و قانونمند با قوانینی مشخص مانند ورزش هایی مانند فوتبال یا والیبال نیست !

بازی در فضافضاهایی که از آن نام بردم از هیچ قانون مشخص و از پیش توافق شده ای پیروی نمی کند . بازیگران فقط بر اساس منافع خود عمل می کنند و حق دارند یا بهتر بگویم به خود حق می دهند روش های بازی کردن شان را خودشان تعیین کنند . قصد من از به کارگیری واژه " بازی " آن رفتارهایی است که با هدف " جعل هوشمندانه " واقعیت های سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی صورت می گیرد و غالبأ مقاصد شرافتمندانه ای را دنبال نمی کنند . 

چنین بازی های غیر اخلاقی و غیر انسانی اگر چه از هیچ قانونی پیروی نمی کنند اما روش ها و ساختارهایی شبیه به هم دارند . بزرگ ترین شباهت میان بازی ها روش بازی کردن بازیگران و دلیل آغاز بازی و زمان شروع آن هاست . 

به عنوان مثال درست در زمان هایی خاص و به دلایلی مشابه که شرایط بر دشمنان مرد سالاری تنگ می آيد . بازی ها و بازی کردن ها آغاز می شود . 

فضا سازی های رسانه ای به ويژه در شبکه های مجازی از بالا گرفتن آتش جنگ هفت ساله در سوریه و در آخرين استان آن " عدلب " که می تواند به یک فاجعه انسانی بدل شود تا اخبار رسانه ای که به وقایع حقوقی و قضائي می پردازد ، پایین آمدن قیمت دلار در کشور به صورت مقطعی ، تغییر در فضاهای تبلیغاتی پیش از آغاز ماه عزاداری ، ماه محرم در کشور اشغال سفارت ایران در عراق و در شهر بصره ، آتش زدن پرچم آن و لگد کوب کردن تصویر رهبر مسلمین جهان ، چند اعدام صورت گرفته از پی مخالفت های گسترده و امثال این ها ... همه و همه نشان دهنده آغاز بازی هایی هستند که آينده روشنی را نوید نمی دهند . به خصوص این که چنین بازی ها در همه عرصه های سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی هم زمان با هم و با قدرت تمام آغاز شده اند و کسی به امکانات بازی توجهی ندارد تا چه رسد به پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی اولیه ای که همه ما مجبور به پیروی از آن ها هستیم . 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: